Zomerse onzekerheid

Het is (waarschijnlijk voor velen) een bekend fenomeen van rond de eerste warme dagen. De temperatuur stijgt, ook in onze zomerbol, wat resulteert in opengetrokken kasten en lades. De korte broeken, leuke rokken en vrolijke jurkjes worden opgezocht en de winterkleding wordt opgeborgen. Dat dit mogelijk slechts een enkele warme dag zal zijn en dat de winterjas volgend weekend weer uit de kast kan worden gehaald, maakt ons - Nederlanders - niet uit. Je moet genieten van die warme dagen! Maar deelt de spiegel, ons meest gehate of juist meest geliefde meubelstuk, die mening wel met ons?

Het is best leuk, die zon op je huid. Maar het shówen van die huid is soms best een ingewikkeld ding. Zodra de eerste zonnestralen door mijn dakraam schijnen, besef ik weer dat de drempel om zomerkleding aan te trekken nog niet is verdwenen. Op de vraag of die drempel überháupt wel ooit mijn huisje zal verlaten, heb ik dan ook geen antwoord. Met name rond de zomertijd word ik geconfronteerd met vragen als: ‘Kan dit wel? Kan ik zo wel over straat, of word ik dan raar aangekeken?’ Perfect genomen foto’s van anderen op Instagram maken mijn twijfelachtige aanvallen (die soms nog best lang kunnen duren) overigens ook niet heel veel beter.

Als ik over die onzekerheid begin, stellen anderen me gerust. ‘Hee, doe eens heel gauw normaal. Je bent goed zoals je bent, dus waar héb je het over?’ Maar vervolgens, als zij even niet opletten, zie ik hen net zo goed met een treurig gezicht in de spiegel kijken, terwijl hun handen het (maatschappelijk gezien) te veel aan buikvet heel angstvallig vasthouden. Het is nu eenmaal zo dat ‘gewaardeerd worden’ en ‘erbij horen’ twee van onze eerste levensbehoeftes zijn. Het rotte daarvan is alleen dat de huidige maatschappij ons doet geloven dat je er pas bij hoort als je slank bent, een gave huid en absoluut geen curves hebt en als je vooral héél veel sport. Maar we vergeten nogal eens iets: zélfs de mensen die wel aan die maatstaven voldoen, voelen zich nooit 100% zeker.

Met dit besef hoop ik óóit los te laten wat mij onzeker maakt, en trots te zijn op hoe ik gemaakt ben

Het gaat er uiteindelijk niet om of je wel of geen goed figuur hebt, of je geen vreemde plekken of littekens hebt of over het cijfer waarmee de weegschaal jouw onzekerheid beantwoordt. Lichaamsonzekerheid is er gewoon niet af te sporten. En iedereen kan proberen om ons gerust te stellen, maar jij en ik zijn degenen die het moeten geloven. En sowieso: als het gaat om je zelfbeeld, zal dat altijd anders zijn dan wat de rest van de wereld van jou vindt.

De zomer is nu volle bak bezig, dus iedere dag is een dag van keuzes. Toon je jezelf of blijf je je verbergen? Ga je de hele zomer je onzekere plekken bedekken en met een coltrui over het strand lopen, of kies je ervoor om te genieten van de zon en trots te zijn op jezelf? Als ik daar zelf eerlijk antwoord op moet geven, merk ik dat ik nog een lange weg te gaan heb. Maar met dit besef hoop ik óóit los te laten wat mij onzeker maakt, en trots te zijn op hoe ik gemaakt ben, ongeacht de maatschappelijke maatstaven.

Wát jouw keuze voor deze zomer ook is, één ding weet ik wel: laat dit werken als een spiegel. Maar dan wel eentje die je liefhebt, net als jezelf deze zomer!