Hallo, Zwarte Piet. Cómo está?

Oóit zat ik op de circusschool. Ik jongleerde, danste, balanceerde bordjes op een stokje, én ik reed rond op een eenwieler. Dat ik daar vaker vanaf viel dan er op zat, mag een bijzaak zijn. De week vóór de intocht van Sinterklaas was er gezegd dat iedereen uitgenodigd was om verkleed te komen, en zo geschiedde. Ik kwam volledig verkleed als zwarte Piet naar de circusschool... 

Dit was zo'n tien jaar geleden. Inmiddels moet je twee, drie, vier keer nadenken als je je rond november wilt verkleden. Wat ik persoonlijk cru en erg dubbel vind, is dat je met Halloween, verkleed als moordenaar, mensen achterna mag zitten met een gillende kettingzaag, terwijl half november zwart geschminkt over straat gaan uit den boze is. Dit gaat mij om het principe, níet om de discussie. Want die discussie wil ik niet ontkennen. Ieder jaar laait dit onderwerp weer op, en het wordt steeds heviger en heftiger... 

Waar een discussie is, zijn twee partijen. Dat is met alles zo. De ene partij is vóór, de ander is tégen. Het ene deel van Nederland wil niet dat Zwarte Piet (met de nadruk op zwart) uit ons straatbeeld verdwijnt, het andere deel wil dat we het liever gisteren vergeten zijn dan morgen. Allebei de delen zijn in staat daardoor het hele feest maar te vergooien. Oh, er is trouwens nog een derde deel. Dat is het deel dat wil dat er wél feest gevierd wordt. Samen. Zoals het zou móeten zijn... en of dat linksom of rechtsom is, dat maakt dan niet zo uit.

''Het zijn de volwassenen die ruzie maken, niet de kinderen''

'Mevrouw', begon een van mijn leerlingen laatst. 'Wat vindt ú nou van die hele ''Zwartepietendiscussie''?' Ik keek hem aan, dacht even na en antwoordde met precies datgene wat ik denk. 'Ik vind dat, als er blijkbaar mensen zijn die echt een probleem hebben met Zwarte Piet, we daar mee om moeten gaan. Als er mensen zijn die bijvoorbeeld liever wat minder schmink zien, waarom zou ik daar dan een probleem van maken? Ik hoef mijn gelijk niet te krijgen, daar zaai ik alleen maar nog meer onnodige ruzie mee.' Hij knikte en voegde toe: 'Ja, inderdaad. Het zijn de volwassenen die ruzie maken, niet de kinderen.' 

Afijn, terug naar die zaterdag. Na een aantal rondjes op mijn eenwieler te hebben gefietst, voelde ik nog eens aan mijn kroespruik. Die bleek dus niet meer op mijn hoofd te zitten - ik had al tien minuten rondgereden met alleen een panty op mijn hoofd. De pruik was twintig meter terug op de grond gevallen tijdens mijn val van de eenwieler. Conclusie? Niet alles loopt zoals je wilt. De twee partijen staan ziedend tegenover elkaar, maar vergeten daardoor dat we nog één gelijke mening hebben: we willen feestvieren. 

Als iedereen zijn eigen mening mag hebben, dan is hier de mijne: ik vind dat we als land moeten gaan nadenken over wat we nou eigenlijk willen. De ander vernietigen, of samen genieten? Het verschil zit 'm in drie letters...