We staan zwijgend
op de rand
van een
kolkende vulkaan.
We kijken naar beneden
zien aan de ene kant het leven
en aan de andere kant de reden
dat we hier nu staan.
We kennen allemaal het risico
van het donkerte beneden.
Maar we kennen ook het leven,
zijn al een hele weg gegaan.
We hebben nu de keuze
in hoe we dit alles beleven.
We kunnen focussen op beneden
op de dreigende vulkaan,
maar we kunnen ook dansen
(misschien soms in storm en regen)
maar wel wetend dat we leven
dat we nú toch echt bestaan.
Vooralsnog is er geen leegte
er is een bruisend, brandend leven.
Misschien is het nog maar even
maar het is het waard om dóór te gaan.
Vanaf nu staan we niet zwijgend;
de ene voet gaat voor de ander.
Voor we het weten staan we dansend
op deze prachtige vulkaan.
Reactie plaatsen
Reacties