Geef ons heden ons dagelijks brood

'Heer, U kent mij, U doorgrondt mij. U weet het als ik zit of sta. U doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. Geen woord ligt op mijn tong, of U, HEER, kent het ten volle. U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.'

- Psalm 139:1-6

Sommige mensen voelen oppervlakkig, anderen voelen diep en veel. Dat kan fijn zijn, maar ook lastig. Want wat moet je als mens met al dat gevoel? Welke plek krijgt het? En welke plek geef je God, de Heilige Geest en Jezus daarin? Wat weegt zwaarder en waarom? In de laatste weken en dagen voor Goede Vrijdag en Pasen ben ik hier veel mee bezig. En ik vind het lastig - hoe kan ik Jezus' gevoelens zien ten opzichte van die van mijzelf? 

Er is niets dat een mens voelt dat Jezus niet voelde. In de Bijbelboeken Mattheüs en Lucas staat letterlijk beschreven wat Jezus voelde: 'Ik voel mij dodelijk bedroefd; blijf hier met mij waken¹' en 'Hij werd overvallen door doodsangst, maar bleef bidden; zijn zweet viel in grote druppels als bloed op de grond²'. Dit zijn twee voorbeelden, maar er zijn er nog meer. Denk aan het verhaal van Jezus die woest werd, omdat het tempelplein gebruikt werd als marktplein³, het stuk waarin verteld wordt dat Jezus vanuit de angst Zijn Vader smeekte om Hem te sparen⁴ of de vele verzoekingen die Jezus doorstaan heeft in de woestijn, veertig dagen lang⁵. Hoeveel emoties moeten daar wel niet door Hem heen zijn gegaan! Angst, woede, verdriet, blijdschap; het waren allemaal menselijke emoties die Hij ervoer.

Het verschil is dat Hij ín de wervelstorm van die emoties altijd weer de omslag maakte, uit zijn emotie stapte en als het ware zei: 'Ik voel dit, en dat ontken ik niet. Het is deel van mij, omdat ik een mens geworden ben. Maar ik bén dit gevoel niet. Ik ben uw Zoon en U bent mijn Vader. Mijn gevoel heeft mij zojuist bevangen, maar nu geef ik mij weer over aan U. Ik zet U op mijn troon, en laat mij door U leiden; niet door dit gevoel.' Jezus' fundament was vertrouwen. Dat vertrouwen bepaalt wie Hij was en is, wat Hij deed, en het verklaart óók zijn liefdevolle daad die wij vieren rondom Pasen. Daarin is Hij ons grootste voorbeeld. 

''Hij maakte net zulke wervelstormen aan emoties mee als die wij soms kunnen voelen'' 

Zonder vertrouwen is de mens niet tegen de verleidingen van de duivel opgewassen. En de duivel verleidt ons onder andere rondom onze emoties. Denk aan alle aardse verleidingen die een mens kan 'helpen' omgaan met gevoelens: eten, schermtijd, sporten, klagen, automutileren, en ga zo maar door. Het is allemaal tijdelijk van aard en het werkt na een tijdje alleen maar stress in de hand. Wat we Jezus zien doen, is niet aards, tijdelijk of stressopwekkend. Het is Hemels, eeuwig en rustgevend: Jezus bidt, gelooft en spreekt bovenal Zijn vertrouwen in de Heer uit. En dat ondanks hoe Hij zich voelt.

Het is troostend om te bedenken dat Jezus ons leert dat we uit onze emoties kunnen stappen, hoe sterk die ook lijken, want God is sterker dan dat. Hij kan ons vervullen zoals aardse dingen dat nooit zullen kunnen. Wij kunnen de verleidingen die onze emoties bij ons oproepen tegenspreken, en naar God uitspreken dat we op Hem vertrouwen. Net zoals Jezus dat deed: ‘Vader, als U het wilt, neem dan deze beker van Mij weg. MAAR, laat niet wat Ik wil, maar wat U wil gebeuren.’ 

Jezus begrijpt wat wij voelen en wat we meemaken. Met Zijn dood en Zijn opstanding heeft Hij ons geleerd dat we vertrouwen mogen hebben. Dat is ook waarom we elke dag mogen bidden: 'Geef ons heden ons dagelijks brood, (...). En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze. Want uw is het koninkrijk, en de kracht, en de heerlijkheid in der eeuwigheid.

Amen.'