De week zonder vlees, wat een feest!

Met drie boodschappentassen in mijn handen loop ik van de winkel naar huis, als er een man in een rode jas naar me toe komt. Hij is een actievoerder en pleit voor een ‘week zonder vlees’. Hij wil een flyer in mijn handen stoppen, maar ik gebaar hem nors en wijs hem op de tassen in mijn handen. Als ik door wil lopen, propt hij snel een flyer in een van de tassen, tussen de aardappelen en de kiloknallers. Ik kan er niets tegen doen, dus ik loop maar gewoon door.

Het moge duidelijk zijn: ik heb hier hélemaal niets mee. De nationale week zonder vlees? Ik krijg zomaar het gevoel dat ik niet meer zelf mag besluiten wanneer ik een week vlees-vrij eet, áls ik daar al voor kies. Waarom moet het hele land er in deze week voor kiezen om mee te doen? En als je niet mee doet, dan zwaait er wat. Figuurlijk dan. Je krijgt een hoop boze blikken, omdat je niet mee gaat met de garde en ervoor kiest je eigen ding te doen.

Ik vind het prima als er mensen zijn die wat bewuster bezig zijn met het milieu. Geloof mij maar: dat doe ik ook. Ik vind het minder prima als dit in groepsverband gebeurt, onder het mom van: ‘kijk mij! Ik doe mee met de nationale week zonder vlees. Jij niet? Kun je dan niet eens één weekje zonder?’ Er zijn natuurlijk ook mensen die het echt voor het milieu doen en niet voor de publiciteit, dus als jij je nu aangevallen voelt: no need. Maar de rest? Stop met het meedoen met de rest en ga je eigen ding doen. Stop met het delen van pics van vegetarische hapjes op Instagram, met een hashtag #weekzondervlees. Want we snappen het. Echt.

Wat ik niet snap, is waarom het precies in deze ene week is. Want als het waar is dat één persoon, door het meedoen aan deze hype, 7 maanden douchewater, 114 kilometers auto rijden, 1 blije kip en 7 maanden werk voor een boom bespaart.. (weekzondervlees.nl) waarom doen we het dan maar één week? Waarom worden er niet twee, of misschien zelfs drie kippen per persoon blij gemaakt?

Je begrijpt, dit is niets voor mij. Misschien niet eens zozeer omdat ik vlees zo lekker vind, maar vooral omdat ik nooit mee zal willen doen met dit soort hypes. Ik besluit zelf wel hoe en wanneer ik voor een beter milieu zorg. Ondertussen heb ik de pan op het vuur gezet, dus de kiloknallers staan lekker te sudderen. Ik maak er een foto van, open Instagram en post het met de hashtag #Vlees. Week zonder vlees? Misschien volgende week, als de rest van Nederland zijn bal gehakt weer in de mayonaise doopt. De week zonder vlees.. wat een feest!